Ik ben een laatbloeier. Laat ik er niet omheen draaien. Toen klasgenoten hun eerste sigaret opstaken, speelde ik heimelijk nog met Barbies. Helaas voor mijn oma en mij, was ik op mijn 18 e nog niet aan de man en begon ik toch enigszins te vrezen voor wat later bekend zou worden als het Halina-Reijn-scenario. Het kwam allemaal goed. In mijn Groningse studententijd wist ik uiteindelijk niet onverdienstelijk te scoren in de relatie-roulette.
Onlangs hoorde ik dat de jarige vriend van mijn schoonouders, sinds kort weduwnaar, weer een vriendin heeft. Hij wist een jarig besje aan de haak te slaan die in de zevende hemel is nu ze eindelijk, voor het eerst in haar leven, verkering heeft. Ach, in retroperspectief is alles relatief. Toch blijf ik erbij dat er een laatbloeier in mij schuilt.
